Drempelloze leegte graag!

Mag ik vallen?

En dan een poosje blijven liggen,

het opstaan is zo overschat,

doorlopen nog even ongewenst.

Doet u mij maar een put,

diep en verscholen,

gladde wanden por favor

en niet noodzakelijkerwijs gezellig.

Ik zoek randverschijnselen,

doorgaans bokkig

mogelijk onaangenaam riekend,

met rafelige monologen

uit vuige monden.

Er mag geklapt worden,

bij voorkeur ritmisch

maar toch wild.

Dan blijf ik kort,

bedank u vriendelijk,

laat mijn ego bij u achter

en reis weer door

met niets op zak

dan de herinnering.