Een repetitie van gehoorzaam geluk, elke keer weer
onverschrokken binnengelaten in overvolle monden,
een manisch parfum, een komen, een gaan
als sjamanen in een woud van oude wonden.

Het analyseren van wereldrantsoenen, regengeluiden
en steeds weer het eerlijk verdelen van vrolijk gekletter,
pupilleninspectie met andere ogen, de proef der bekwaamheid
van zorgzaam synthetisch met trillende benen op open toiletten.

Het daglicht vergist zich, verslikt zich in priklimonade
versnippert de ochtend in ragfijne stofjes, verwelkomt ons blijven,
seint schele berichtjes langs neurotransmitters, fluwelige vonkjes
die vragen om deuren op kiertjes en klamme verleiding.

Een duizelig dansen op zachte tapijten, balkonparadijsjes
drijvend op woorden, het licht in de koelkast beschrijvend
drinken in vlagen van trage beweging, borrelend lachen
het afscheid vertragen, krankzinnig verlangen de volgende dagen.